از مدت زیادی بدینسوسپردن تأمین امنیت شهرکابل به نیروهای افغانی و برونرفت نیروهای خارجی از این شهر نُقل مجالس سیاسی و سر سطر رسانه های این جای و هر جای بوده است. عدة بدین باورند که نیروهای افغان تا هنوز به آن پیمانه نیست که به تنهایی قادر به تأمین امنیت شهریان کابل باشد.

اما مقامات حکومت افغانستان با رد این حرف ها می گویند، سربازان آموزش دیدة ارتش و پولیس ملی، توان تأمین امنیت را دارند.

گرچه از جمله تمامی قوت های بین المللی که در کابل مستقر اند، صرف بخش امنیتی آن مسئولیت امنیت شهر را به قوت های مسلح دولت افغانستان می سپارد و بخش های بازسازی و لوژستیکی باقی خواهند ماند، ولی با آن هم، این یک آزمایش در برابر نیروهای مسلح دولت خواهد بود.

به باور برخی از آگاهان امور نظامی، پیشرفت و توسعة اردو و پولیس ملی ظرف شش سال اخیر تا حدودی محسوس بوده است؛ چنانچه قوت های اردوی ملی از سال گذشته تا کنون رهبری چندین عملیات نظامی را علیه گروه های مسلح مخالف دولت بر عهده داشته اند و این مسئله به نحوی توانایی این نیرو را به نمایش می گذارد، ولی مهم این است که پولیس ملی در دراز مدت ظرفیت و توانایی امنیت را در این شهر دارد؟

مبرهن است که افغانستان مانند هر کشور دیگر، بیشتر به خدمات پولیس ضرورت دارد. اما پولیس ما علی الرغم آموختن درس ها و تجارب از کار عملی و از کشورهای دیگری که در تلاش فاصله دادن آن از سال ها نزاع مسلحانه بوده اند، از وضعیت خوبی برخوردار نیست.

واضح است که پولیس بخش مرکزی این مسئولیت را تشکیل می دهد. اما طوری وانمود می گردد که مردم بیشتر به اردوی ملی که سابقة نسبتاً بهتر اجرای وظایف را دارند، امید بسته اند. به هرصورت، به دستگیری مسئولیت کامل و مستقلانة امنیت شهر کابل مستلزم یک مقدار تدابیر و پیش درامدهای کاری خواهد بود که توجه جدی مسئولین را می طلبد.

دولت باید در کنار دادن توجه جدی به غیر سیاسی ساختن و نهادینه نمودن تعیینات و طرزالعمل های آن، باید بیشتر روی مسؤلیت پذیری، ارتقای ظرفیت آموزشی، مسلکی و نمادین نیروها و قوت های مسلح و از جمله پولیس خویش تمرکز نماید.

فکر می شود که ارتقأ قابلیت های نیروهای مسلح مستقر در شهر کابل بیشتر از هر وقت دیگر مطرح است. زیرا مسئولیت های از این نوع، قوت های مسلح و خدمتگذار مجهز از تمامی زوایا را می خواهد.

برای تحویل گرفتن مسئولیت مستقلانه امنیت شهر کابل توسط نیروهای داخلی، قبل از همه نهادها و ارگان های قوای مسلح دولت باید دارای ستراتیژی معینی در این رابطه گردند که در آن همه موارد خاص دریافت و بکارگیری قابلیت ها در عمل پیش بینی شده باشد.

باید پولیس ملی از لحاظ ترکیب و کمبود پرسونل اکمال شود. بر موضوع کادرها و شایستگی آنها تجدید نظر صورت گیرد و افراد نه تنها مسلکی بلکه متعهد به امر وطن و انسان به وظیفه گماریده شود. به سطح احضارات فعلی قوت ها بسنده نشود. باید این قوتها از لحاظ تجهیزات تسلیحاتی و لوژستیک بیشتر و بهتر تقویت یابند. تجهیزات و تکنالوژی معاصر در خدمت دریافت و تبادلة اطلاعات بین قوت ها، در اختیار آنها گزارده شده و اگر مرکز تبادل اطلاعات موجود نباشد، به ایجاد آن مبادرت گردد.

لازم و ضرور است که متن وظایف و مسئولیت ها و سطح آمادگی برای اجرای آن برابر باشد و بیلانس بدهد، در غیر آن و در صورت عدم توازن و تناسب، بی موازنه گی در اجرای امور بوجود می آید که می تواند منتج به اجراات ناقص گردد.

اگر قرار است که پولیس در افغانستان موفق شود، باید یک نیروی خدماتیی کم نیاز، مستقل و قابل اعتماد و ملسکی ساخت که هم تأمین امنیت کرده بتواند و هم  در برابر بی امنیتی پاسخگو باشد.